~ We all have a story to tell - Sandi in Arizona: października 2014

Szwecja - cudowne państwo, ekonomiczne miasta, aż się proszą o spakowanie wszystkiego co mamy w pamięć, ludzie, którzy już chyba milsi być nie mogą, współpracownicy, którzy traktują Cię jak równego sobie człowieka a nie małolata, który z niewiadomych przyczyn wsiadł na prom i może robić co tylko chce. przepiękne miasteczko, jakby z innego wymiaru, innej czasoprzestrzeni i ja, sama w środku, a przepraszam - nie sama, z przyjaciółmi, wszyscy mają tajemnice, piękne jest to, gdy możemy się nimi dzielić z właściwymi osobami. a co do miejsca - cudownie byłoby mieszkać na stare lata, spokojne miasto, bez wielkich imprez, gdzie królują ogrody i stare, kolorowe budynki..

nic mnie tak w życiu nie zaskoczyło jak kobieta - ksiądz, dziwne znaki drogowe oraz to, że trawa była tak zielona i idealnie ścięta, Ystad zasługuje na szóstkę z plusem za wszystkie szczegóły, za historię i za to, że mogliśmy tam przeżyć swoje najlepsze chwile.

DZIĘKUJĘ. Nigdy nie będę dziękować bardziej niż pewnemu Szwedowi, który w samą porę (10 minut przed odpływem naszego statku) otworzył nam w końcu boczne drzwi wejścia do portu i na szybkim biegu musieliśmy wsiąść na prom. Gdybym miała cofnąć czas, nic bym nie zmieniła.

Kiedy tak szliśmy małymi uliczkami oglądając piękną architekturę myśleliśmy tylko o tym, że nie chcemy wracać. Do tej szarej rzeczywistości, do syfu i świata pełnego absurdu, tam byliśmy tylko my - sami. Chcieliśmy zatrzymać czas na dłuższą chwilę, bo nie wszystko zdążyliśmy zobaczyć, nie wszystko zdążyliśmy poznać, czas jest najgorszym wrogiem każdego człowieka, bo nie można go zatrzymać.. i my już się o tym przekonaliśmy na własnej skórze.

Mam bardzo dużo pięknych zdjęć z mazur, których jeszcze nie publikowałam a są moim oczkiem w głowie i chciałabym się z wami nimi podzielić. Poza tym mam bardzo udany dzień! Odebrałam dowód osobisty, w końcu! Byłam na spotkaniu odnoście praktyk i dowiedziałam się mnóstwa przydatnych rzeczy, które mogą mnie spotkać na promie ( będę płynąć promem aż do Szwecji - kilka razy - ) takie praktyki to ja lubię! Nie minął miesiąc odkąd wróciłam a już muszę wyjeżdżać, ciągłe życie na walizkach kiedyś mnie przytłaczało, a teraz sprawia, że czuje się wolna. Ludzie się zmieniają, podejście się zmienia, człowiek dorasta i w jego życiu pojawiają się nowe, lepsze priorytety, chociaż wiem, że u mnie myśl o wyjechaniu do Stanów nigdy nie minie, w głowie powstają pomysły, o których w życiu bym nie pomyślała, cóż.. takie życie..